Structuur en dynamiek van diaglossische taalrepertoria: een pleidooi voor meer empirisch onderzoek

In this paper, it is shown that the language repertoire in Flanders is in need of thorough macro-research. In the last decades, many researchers have focused on the form and function of parts of the diaglossic language repertoire, such as the Flemish dialects, the standard language and what is called tussentaal (‘in-between-language’). While these studies have yielded interesting sociolinguistic insights in aspects of the linguistic repertoire, they often tend to neglect the macro level, hence leaving several questions about the language repertoire in Flanders and by extension about repertoires in general unanswered. The present paper tracks some key lacunae in the current literature on the structure of the Flemish diaglossic situation, continuing with a status quaestionis about its dynamics. This double overview will ground a plea for more empirical research into language repertoires as macro-entities. To conclude, a concrete example will be given of how such empirical research might be conducted, taken from a project at Ghent University on the Flemish language repertoire

'Handhavers van de norm' of 'taalamateurs': spreken leerkrachten beter Nederlands dan andere hoogopgeleiden?

‘Elke leraar is een taalleraar’, stelde voormalig Vlaams minister van Onderwijs Frank Vandenbroucke toen hij in 2007 zijn taalbeleid uitwerkte. In zijn talenbeleidsnota (en die van zijn opvolger, Pascal Smet) werd het Standaardnederlands naar voren geschoven als de enige taalvariëteit die geschikt is om de problemen van taalachterstand en sociale ongelijkheid op school aan te pakken. Van Vlaamse leerkrachten wordt dan ook verwacht dat ze enkel standaardtaal gebruiken op school, niet alleen door het beleid, maar ook door de samenleving. Dat bleek recent nog toen de resultaten van de taaltest 'Hoe Vlaams is uw Nederlands?' (zie ook Over taal, januari-februari 2015) lieten zien dat leraren vrij tolerant zijn voor 'Vlaamse' elementen in de standaardtaal, en leerkrachten werden weggezet als ‘laks’, ‘slordig’, ‘onkundig’ en ‘taalamateurs’. Tegelijk worden leerkrachten wel vaak beschouwd als de handhavers van de standaardtaalnorm. Hoe zit het nu precies met dat standaardtaalgebruik van leerkrachten? Spreken zij inderdaad het ‘beste Nederlands’? In deze bijdrage proberen we op die vraag een antwoord te vinden, alsook op de vraag of er daarbij een verschil bestaat tussen leraren Nederlands en leraren van andere vakken

The impact of dialect loss on the acceptance of tussentaal: the special case of West-Flanders in Belgium

This chapter represents one of the first in-depth attitudinal investigations into Tussentaal. Building on a speaker evaluation experiment in which older and younger West-Flemish listener-judges rate Belgian Standard Dutch, Brabantic-flavoured Tussentaal and West-Flemish-flavoured Tussentaal, two hypotheses are explored. First of all, we investigate whether the strong position of the dialects in West-Flanders, and the alleged concomitant weak position of Tussentaal, translate in negative attitudes towards West-Flemish Tussentaal. Secondly, it is investigated to what extent times are “a-changing”: is Tussentaal more easily tolerated in the private conceptualisations of adolescent West-Flemings